کلانشهر اهواز به عنوان کلانشهر یک استان نفتی و استان دوم تولید ناخالص داخلی از ساده ترین شاخصه های کلانشهر بی بهره است و فقط با توجه به جمعیتی که دارد نام یک کلانشهر را به یدک می کشد؛ در این زمینه نقش شهرداری اهواز به عنوان متولی شهر و توسعه و حفظ و نگهداری آن از دیگر بخش های پررنگ تر است، مجموعه ای که البته به نظر می رسد آنقدر درگیر مسایلی عجیب و غریب است که توجهش از متن به حاشیه رفته است.

اینکه یک کلانشهر طی سالیان متمادی هیچ خیابان و مسیر اصلی برای تردد به آن افزوده نشود و جمعیتی ترافیکی شهر نیز با گذشت سال ها افزوده شود و چاره برای مدیریت این تردد وجود نداشته باشد گواه این مساله است که شهرداری آنطور که باید شرایط شهر را بررسی نکرده و به توسعه ز یرساخت های شهری توجه نکرده است.

سال های سال است که بحث احداث روگذرها و زیرگذرهای شهری برای بهبود و گره گشایی ترافیکی در برخی از نقاط اهواز مطرح است اما در این زمینه جز دو روگذر ناقص و همیشه در حال تکمیل و چند زیرگذری که عمدتا دچار آبگرفتگی می شوند کار خاصی در این کلانشهر انجام نشده است.

شاید در این زمینه تنها اقدامات منوط به احداث سرعت گیر و بستن دوربرگردان های خیابان ها بوده آن هم بدون هیچ آنالیز و بررسی دقیقی که خود ترافیک را به گلوگاه های اصلی هدایت کرده است و در مواقع حساس فرار از این ترافیک ها تقریبا ناممکن است. اینکه شهرداری اهواز در بحث مدیریت شهری تا چه میزان برنامه اجرایی برای حل مشکلات شهری دارد موضوعی است که باید مورد توجه مسئولان استان و شورای شهر قرار بگیرد.

موضوع اتوبوس ها و ناوگان حمل و نقل شهری و تاکسیرانی و حتی مساله همیشه ناممکن قطار شهری اهواز از جمله مسائلی هستند که همه این سال ها توسط شهرداری اهواز بی نتیجه مانده اند و تعویض شهرداران مختلف نیز نتوانسته است گره ای از این مسایل را حل کند.

برای اینکه کلانشهر اهواز واقعا یک کلانشهر شود به نظر می رسد شهرداری اهواز باید بیش از پیش وارد میدان شده و اجرای طرح های وسیعی را در حوزه های مختلف شهری در دستور کار خود قرار دهد؛ موضوعی که البته نیازمند اعتبارات بسیاری است و این نوع برنامه ریزی و جذب اعتبارات و سرمایه گذار از سوی شهرداری اهواز نیز بسیار دور از ذهن است.